تأثیر منابع مختلف پتاسیم در مقاومت به خشکی ذرت در شرایط مدیریت‌ کم آبیاری

چکیده مقدمه: پتاسیم از جمله عناصری است که مقاومت گیاهان را در برابر کم آبی افزایش می­دهد. بنابراین تأمین پتاسیم با در نظر گرفتن روابط زیست­محیطی از اهمیت به‌سزایی در رسیدن به اهداف کشاورزی پایدار برخوردار است. لذا این آزمایش با هدف بررسی تأثیر منابع مختلف پتاسیم بر مقاومت به خشکی ذرت اجرا شد. مواد و روش­ها: به‌منظور بررسی اثر منابع مختلف کود پتاسم روی مقاومت ذرت به خشکی، آزمایشی به‌­صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در تابستان 1395 اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل مدیریت کم آبیاری در کرت‌های اصلی به‌­صورت: 1) آبیاری کامل جویچه‌ها (شاهد)، 2) آبیاری جویچه‌ها به‌­صورت یک در میان ثابت و 3) آبیاری جویچه‌ها به‌­صورت یک در میان متغیر و منابع کود پتاسیم در کرت‌های فرعی شامل: 1) تماماً از طریق کود شیمیایی سولفات‌پتاسیم (شاهد)، 2) تماماً از طریق کود شیمیایی سولو‌پتاس و 3) 50 درصد از طریق سولفات‌پتاسیم و مابقی از طریق کود زیستی پتابارور2. در این آزمایش صفاتی نظیر ماده خشک کل، سرعت رشد محصول، سرعت جذب خالص و عملکرد دانه اندازه­‌گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد مدیریت آبیاری و منابع مختلف کود پتاس تأثیر معنی­‌داری بر ماده خشک کل، سرعت رشد محصول، سرعت جذب خالص و عملکرد دانه داشت. بیش­ترین عملکرد دانه با میانگین 5463 کیلوگرم در هکتار در شرایط آبیاری کامل جویچه‌ها (شاهد) و مصرف توأم کود زیستی و کود شیمیایی و کم­ترین میزان در شرایط آبیاری جویچه‌ها به‌­صورت یک در میان ثابت و مصرف سولوپتاس با میانگین 2966 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمد. نتیجه‌­گیری: به­‌طورکلی در مناطق با محدودیت منابع آب اعمال مدیریت آبیاری جویچه‌ها به‌­صورت یک در میان متغیر و مصرف توأم کودهای زیستی و شیمیایی می­تواند علاوه‌­بر تولید محصول کافی، مصرف کود شیمیایی را نیز کاهش دهد و این امر کمک قابل توجهی به سالم‌­سازی محیط زیست می­‌کند. واژه­های کلیدی: پتاسیم، کود زیستی، عملکرد، ماده خشک